Herinnering aan schrijven biografie

Deze maand verschijnt de derde biografie van Edwin Rutten (‘ome Willem’), omdat de eerste twee Ruttens goedkeuring niet konden wegdragen. Dat roept levendige herinneringen bij me op, als auteur van een andere biografie over een nog levend persoon. Vorig jaar april viel Villamedia Magazine (blad van de journalistenvakbond) bij mij door de bus, met daarin het artikel ‘Schrijf nóóit een biografie van iemand die nog in leven is’ van Rudie Kagie, de eerste biograaf van Edwin Rutten. Niet alleen zijn eigen boek komt daarin aan bod, maar ook de ongepubliceerde biografieën van Vincent Mentzel en Wim T. Schippers. Net als Rutten bleken Mentzel en Schippers, na jarenlang werk van hun biografen, een stokje te hebben gestoken voor de publicatie van hun levensverhaal.

Ik kreeg er hartkloppingen van, omdat ik op dat moment twee jaar − onbetaald − bezig was met de biografie van de boeddhistische meditatieleraar Jotika Hermsen (92) en op het punt stond mijn manuscript aan haar voor te leggen. Het initiatief voor het boek lag bij mij en Jotika had me − mondeling − de vrije hand gegeven bij het schrijven van de tekst, maar wat zou er gebeuren als zij daar niet achter kon staan? Haar leven was zeker niet altijd over rozen gegaan, verschillende van de ruim veertig geïnterviewden hadden zich kritisch over haar uitgelaten en ik had ook toegang gekregen tot al haar dagboeken. Ik besloot het hele manuscript aan haar voor te lezen, zodat ik mijn keuzes kon toelichten. Met sommige kritiek had ze het zeker niet makkelijk, maar ze had er begrip voor dat die óók in het verhaal thuishoorde. Door steeds met haar in gesprek te blijven, kwamen we er uiteindelijk goed uit. Nu ik weet dat het vaak ook anders gaat, heb ik nog meer bewondering voor Jotika’s opstelling.

Deel dit bericht:
Webdesign en Realisatie - Rode Rups RodeRups
Copyright © 2025 Frieda Pruim tekst en redactie - All Rights Reserved
Powered by WordPress & Atahualpa