Kinderen

Ik heb ervoor gekozen zelf geen moeder te worden. Lees daarover een interview in Het Vermoeden. Maar ik kan met volle teugen genieten van de kinderen van anderen. Drie wil ik er in het bijzonder noemen:

Nathalie
Voor Nathalie (1995), mijn inmiddels 25-jarige petekind uit Engeland, had ik vanaf de eerste ontmoeting een zwak alsof ze mijn eigen kind is. Ze is de dochter van vrienden. Toen ze nog bij haar ouders woonde, zag ik haar ongeveer twee keer per jaar. Ik maakte fotoboeken van de eerste twaalf jaar van haar leven en schreef een stukje over haar in de Opzij-agenda. Inmiddels heeft ze haar bachelor internationaal recht gehaald in Groningen en een baan en woonruimte gevonden in Londen. Ze is levenslustig, geëngageerd, muzikaal en ambitieus.

Ummi
Op Ummi (1999), dochter van een goede vriendin, heb ik twaalf jaar om de week gepast. Daardoor ben ik erg aan haar gehecht geraakt. Inmiddels valt er weinig meer op te passen, maar we blijven elkaar af en toe zien, op een avond of tijdens een logeerweekend. Dat is altijd erg gezellig. Ze heeft inmiddels haar vwo-diploma en volgt een dansopleiding in Amsterdam. Het lijkt haar wel wat om later, net als ik, een eigen bedrijf te beginnen. De afgelopen jaren wandelden en kampeerden Joep en ik twee keer een najaarsweekend met haar in de Ardennen, net als meer dan twintig jaar geleden met Ummi’s moeder Mieke.

Madelief
Mijn nichtje Madelief (2010) houdt van knutselen, steppen, zwemmen en voetbal. Jarenlang speelde ze vooral met jongens, maar dankzij het vrouwenvoetbal zijn daar nu ook meiden bij gekomen. Volgens jaar gaat ze naar de middelbare school. Ze heeft een sterke band met haar enige oma (mijn moeder). Af en toe komt ze logeren in ons huisje in Winterswijk. Deze zomer gingen we samen naar Erve Kots, het onderduikmuseum en de Steengroeve en zwommen we veel in het bosbad. In oktober gingen we een dagje naar Amsterdam (zie foto), met een bezoek aan het Anne Frankhuis. Voor voorjaar 2022 staat een bezoek aan het Archeon gepland.